หน้าเว็บ

วันอาทิตย์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2553

“ลิสบอน”ละมุนละไม


วิหารเจอโรนิโมอันโดดเด่นเป็นสง่า

ขนาด เทียวไปเที่ยวมายุโรปนับครั้งไม่ถ้วน แต่เชื่อมั้ยว่า พาตัวเองไปไม่ถึงโปรตุเกสซะที ไปยุโรปเที่ยวล่าสุดเลยตั้งใจว่าเป็นตายร้ายดียังไงต้องดั้นด้นไปให้ถึง โปรตุเกสให้ได้ หลังจากสายการบินโอมานแอร์ (0-26351222) พาไปหย่อนลงที่ปารีส เลยซื้อตั๋วโลว์คอสต์แอร์ไลน์ในยุโรป ดิ้นรนนั่งเรือบินต่อไปหาโปรตุเกสจนได้

ลิสบอนเป็นเมืองน่า เที่ยวจริงๆ ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องวิวทิวทัศน์ เอาแค่เรื่องต้นทุนค่าทำความรู้จัก ก็เชิญชวนให้เที่ยวแล้ว ขนาดค่าแท็กซี่จากสนามบินเข้าใจกลางเมืองลิสบอน ยังจ่ายประมาณ 10 ยูโรเอง นี่ถ้าเป็นประเทศอื่นในยุโรป อย่างต่ำต้องจ่ายถึง 20 ยูโร หรือถ้าจะใช้บริการรถสาธารณะ ไม่ว่าจะขึ้นรถเมล์ รถราง และเมโทร ตั๋วเที่ยวเดียว ประมาณ 0.8 ยูโร หรือราวๆ 30 กว่าบาท เท่าที่เดินทางมาทั่วยุโรป ที่นี่จัดว่าค่าเดินทางอยู่ในเกณฑ์ย่อมเยาที่สุดก็ว่าได้


ไม่ใช่ค่าเดินทางอย่างเดียวที่ถูก ค่าที่พักก็ไม่แพงบาดจิตเหมือนในยุโรปบางเมือง เที่ยวนี้ก็เหมือนเคย ก่อนจะมาก็คลิกไปหาที่พักจากเว็บไซต์อโกดา (www.agoda.co.th) เพราะเขามีโปรโมชั่นมากมาย แถมรับประกันว่ามีห้องพักราคาถูกที่สุด แต่ส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวมาที่นี่จะนิยมพักกันแถวย่านเมืองเก่ากัน

ก่อนจะออกไปเดินกรีดกรายในเมืองเก่า กระโดดตัวปลิวขึ้นรถรางเบอร์ 15 ไปหาวิหารเจอโรนิโมที่อยู่ห่างจากเมืองเก่าไปประมาณ 5 กิโลเมตร ใช้เวลาประมาณ 15 นาที วิหารอันแสนวิจิตรและโอ่อ่าก็ทอดตัวอยู่ตรงหน้า

ด้านนอกว่าอลังการแล้ว ด้านในเห็นแล้วจะอึ้ง ที่นี่เคยใช้เป็นสถานที่ประกอบพิธีทางศาสนาของกษัตริย์ จะเรียกว่าเป็นอารามหลวงคงไม่ผิด นอกจากความเข้มขลังที่เป็นคุณสมบัติประจำตัวของโบสถ์แล้ว ยังตกแต่งเอาไว้อย่างวิจิตรตระการตา เมื่อปี 1983 องค์การยูเนสโกเลยประทับตรามรดกโลกให้ แต่ดูเหมือนคนที่เข้ามาด้านในโบสถ์จะตามหามุมที่เป็นศพของวาสโกดากามา เห็นกระซิบกระซาบถามหากันเต็มไปหมด

ในระยะเดินประมาณครึ่งเหนื่อย อนุสาวรีย์แห่งการค้นพบก็คอยท่าทุกคนอยู่ริมแม่น้ำ แท่งคอนกรีตหน้าตาคล้ายด้านหน้าของเรือ เป็นสิ่งก่อสร้างที่อายุประมาณ 50 ปีเท่านั้นเอง ชาวโปรตุเกสเขาให้ยกย่องสรรเสริญพวกนักเดินเรือในอดีตเอามากๆ เมื่อตอนที่เขาจัดงานรำลึกครบรอบ 500 ปีการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าเฮนรี่ เลยสร้างอนุสาวรีย์แห่งนี้ขึ้น ซึ่งรูปปั้นที่หันหน้าออกสู่แม่น้ำทากัส หน้าสุดเป็นกษัตริย์เฮนรี่ อีก 20 กว่าคนข้างหลังมีทั้งนักเดินเรือ นักแผนที่ นักคณิตศาสตร์ ศิลปิน นักวิทยาศาสตร์ และหมอสอนศาสนา

ไม่ไกลกันเป็นหอเบเลม ก็ตั้งตระหง่านรอทุกคนอยู่ เมื่อก่อนหอนี้ตั้งอยู่กลางแม่น้ำ แต่หลังจากแผ่นดินไหวในเมื่อปี 1755 แม่น้ำทากัสก็เปลี่ยนกระแสการไหล และต่อมาเมื่อมีการก่อร่างสร้างเมือง มีสิ่งปลูกสร้างมากมายที่อยู่เลียบแม่น้ำ ก็เลยดูเหมือนหอตั้งอยู่ใกล้ชายฝั่งอย่างที่เห็น ใครอยากจะเข้าไปชมหอเบเลมใกล้ๆ หรือขึ้นไปบนหอก็ทำได้ เขามีสะพานเชื่อมจากฝั่งไปที่หอ ก็อาจจะจริงอย่างหลายคนว่าไว้ว่า ที่นี่มีสถาปัตยกรรมแบบผสมผสาน บางมุมก็เหมือนจะได้อิทธิพลของพวกแขกมัวร์ แต่บางมุมก็มีกลิ่นอายของศิลปะแบบเรเนสซองส์แทรกตัวอยู่

จากแถวเบเลมนั่งรถรางกลับไปเดินโต๋เต๋แถวย่านเมืองเก่า พูดถึงรถราง ทั่วทั้งลิสบอนมีรถรางหลายสาย แถมแต่ละคันนี่สีสันฉูดฉาดเหลือเกิน แต่สายที่เป็นขวัญใจนักท่องเที่ยวก็เห็นจะเป็นสาย 28 เพราะวิ่งผ่าใจกลางเมืองเก่าไปสุดทางที่อัลฟามา แต่ระวังกระเป๋าสตางค์หน่อย เขาว่าเป็นสายที่นักล้วงชุกชุมเชียว

จะว่าไปแล้ว ลิสบอนเนี่ยบอกได้เลยว่าวันเดียวเที่ยวไม่ทั่วแน่นอน เพราะมีสถานที่น่าสนใจมากมาย อย่างถนนอเวนิดา ดา ลิแบร์ดาเด ใครๆ ก็บอกว่าเป็นถนนสายเจิดจรัสประจำเมือง แบบนี้จะยอมพลาดได้ยังไง

เรียกว่าเป็นชุมทางของเจ้าถิ่นและนักท่องเที่ยวเลยก็ว่าได้ แถมยังเป็นถนนยาวกว่า 1 กิโลเมตร ที่เต็มไปด้วยความบันเทิงเริงใจ เพราะมีร้านรวงเอาไว้ให้ช็อปปิ้ง มีแบรนด์เนมชื่อดังเอาไว้ให้จับจ่าย และมีกิจกรรมมากหน้าหลายตาเอาไว้ให้ผู้มาเยือนได้สนุกสนาน

อเวนิดา ดา ลิแบร์ดาเด เป็นถนนสายใหม่ที่สร้างในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เป็นถนนที่เชื่อมจากเขตเมืองเก่าผ่าใจกลางเมืองไปสุดทางที่จัตุรัสมาร์เกส เดอ ปอมบาล ที่มีอนุสาวรีย์ของมาร์เกส เดอ ปอมบาล ยืนโดดเด่นเป็นสง่าอยู่บนเสาสูง ทุกวันนี้กลายเป็นย่านศูนย์รวมธุรกิจของลิสบอน จากในอดีตศูนย์กลางธุรกิจจะเน้นไปตั้งเรียงรายแถวริมน้ำ แต่ยุคนี้อยู่ที่ถนนสายนี้นี่เอง

ก็จัดว่าเป็นถนนสายหนึ่งของลิสบอนที่น่าเดินเอ้อระเหยอยู่นานๆ จะว่าไป อเวนิดา ดา ลิแบร์ดาเด นี่ก็โด่งดังไม่แพ้ถนนชองป์เซลิเซ่แห่งปารีส และอุนเทอร์เดน ลินเดนแห่งเบอร์ลิน แต่มองอีกทีก็มีความละม้ายคล้ายคลึงกับถนนราชดำเนินของบ้านเราเหมือนกัน

ลิสบอนเลยเข้าตำราเป็นเมืองละมุนละไมที่เดินย่ำนานแค่ไหนก็ไม่เคยนึกเบื่อ

ภายในวิหารเจอโรนิโม

อนุสาวรีย์แห่งการค้นพบ

บรรยากาศสบายๆ ของลิสบอน

หน้าโรงละครแถวรอสสิโอ

รถรางทำให้ลิสบอนคลาสสิก

โดย : กาญจนา หงษ์ทอง
เที่ยวนี้ของเล่า @คมชัดลึก

ไม่มีความคิดเห็น: