เสียเจ้า

ผู้ประพันธ์ : อังคาร กัลยาณพงศ์

๏ เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง 

มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า 

ซบหน้าติดดินกินทรายฯ

๏ จะเจ็บจำไปถึงปรโลก 

ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย 

อย่าหมายว่าจะให้หัวใจฯ
 

๏ ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์ 

ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้
สูเป็นไฟเราเป็นไม้ 

ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณฯ
 

๏ แม้แต่ธุลีมิอาลัย 

ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน 

จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตาฯ
 

๏ ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า 

ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำพิษช้ำนานา 

ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอยฯ